Σας παρουσιάζουμε τον ελληνικό μαύρο χοίρο του Ξηρόμερου στην Αιτωλοακαρνανία, τον ίδιο που φύλαγε ο χοιροβοσκός του Οδυσσέα, εκείνον που έτρεφε την ελληνική ύπαιθρο μέχρι πριν λίγες δεκαετίες.
Εξαφανίστηκε με την ερήμωση των χωριών, όπως και άλλες αυτόχθονες φυλές ζώων. Οι προσπάθειες διάσωσης της ράτσας του τον επαναφέρουν στη διατροφή μας, με πολλαπλά οφέλη.
Συγγενής με τα άλλα “μαύρα γουρουνάκια” της Μεσογείου μπορεί να δώσει προϊόντα εξίσου υψηλής γαστρονομικής αξίας.
Πίσω από το υποβλητικό όνομα “μαύρος χοίρος” βρίσκεται ένας γνώριμος από τα παλιά. Η πιο αρχαία ράτσα χοίρου που έγινε οικόσιτη στον ελλαδικό χώρο, αλλά και η πιο κοινή, τουλάχιστον μέχρι τη δεκαετία του ’60.
Το ζώο αυτό, σε αντίθεση με τις άλλες φυλές εκτρεφόμενων χοίρων, αναπτύσσεται με ημιεκτατική εκτροφή και μεγάλο μέρος της ζωής του το περνάει ελεύθερο σε ορεινούς βοσκότοπους, με σημαντική τροφή τα βελανίδια. Του δίνουν περισσότερους μήνες ζωής ενώ έχει λιγότερο βάρος από τις συμβατικές ράτσες όταν θα έρθει η ώρα να “θυσιαστεί” για να φτάσει στο πιάτο μας.
Το πιο κόκκινο κρέας του έχει ελαφρώς περισσότερο λίπος και είναι πιο “χυμώδες” από τα γνωστά χοιρινά κρέατα. Το λίπος αυτό θεωρείται γευστικό πλεονέκτημα. Πρόκειται για ένα λίπος που περιέχει μέχρι και 50% μονοακόρεστα λιπαρά, όπως το α-λινολεϊκό οξύ. Στην εποχή των διατροφικών σκανδάλων κάθε προσπάθεια επιστροφής στη γνησιότητα είναι καλοδεχούμενη και πολύτιμη… Μπορούμε ήδη να το βρούμε στο εμπόριο, και αξίζει την δικαιολογημένα -ελαφρώς- υψηλότερη τιμή του.
Τα ίχνη της φυλής του στον ελλαδικό χώρο φτάνουν μέχρι 9000 χρόνια π.Χ.! Το κοπάδι του Οδυσσέα, που φύλαγε ο πιστός χοιροβοσκός Εύμαιος είναι ένα παράδειγμα ύπαρξης της φυλής στα χρόνια του Ομήρου.