Λίμνη Οζερός

Η λίμνη

Η λίμνη Οζερός (ή Γαλίτσα) βρίσκεται δυτικά του ποταμού Αχελώου, περίπου στο ίδιο γεωγραφικό πλάτος με την πόλη του Αγρινίου. Έχει έκταση 10-11,1 τετραγωνικά χιλιόμετρα, περίμετρο 14 χιλιόμετρα, μέγιστο μήκος 5 χιλιόμετρα, μέγιστο πλάτος 2,6 χιλιόμετρα και βάθος 8-10 μέτρα. Είναι καρστική λίμνη τεκτονικής προέλευσης και βρίσκεται κατά μήκος της τεκτονικής τάφρου του Αγρινίου. Η λίμνη έχει ευρεία λεκάνη απορροής, το δυτικό τμήμα της οποίας περιλαμβάνει το ανατολικό τμήμα του λόφου Λυγοβίτσι, ενώ το ανατολικό τμήμα μία εκτεταμένη περιοχή καλλιεργειών. Η λίμνη τροφοδοτείται με νερό από χείμαρρους που απαντούν κυρίως στο ανατολικό και νοτιοανατολικό τμήμα της, καθώς επίσης και από τον Αχελώο, όταν υπερχειλίζει. Παρουσιάζει έντονες μεταβολές της στάθμης του νερού, που οφείλονται κυρίως στην υπόγεια απορροή.

Η δυτική πλευρά της είναι βραχώδης, με θαμνώδη βλάστηση. Στα μέρη αυτά έχει αναπτυχθεί βλάστηση φρυγάνων με κύριο είδος την Phlomis fruticosa. Στη βάση της βραχώδους ακτής υπάρχει μια μικρή αμμώδης ζώνη, όπου φύεται το είδος Lippia nodiflora. Στις άλλες πλευρές της λίμνης υπάρχουν εκτεταμένες αγροτικές εκτάσεις. Στην ανατολική πλευρά της απαντούν έλη με βλάστηση που κυριαρχείται από τα είδη Scirpus maritimus, Eleocharis palustris, Carex otrubae κ.λπ., καθώς και μια σχεδόν συνεχής ζώνη με τα υπερυδατικά είδη Phragmites australis, Typha domingensis και κατά τόπους Scirpus littoralis. Το παλιό παραποτάμιο δάσος έχει ελαττωθεί σημαντικά και υπάρχουν μόνο μερικές απομονωμένες συστάδες με Populus και Salix. Οι υδρόβιοι μικροοργανισμοί, που είναι το κυρίαρχο στοιχείο της πρωτογενούς χλωρίδας και πολύτιμοι δείκτες της βιολογικής κατάστασης της λίμνης, περιλαμβάνουν πολλά είδη από Cyanophyta, Chlorophyta, Euglenophyta, Bacillariophyta (Diatomae) Chrysophyta και Pyrrhophyta. Πολλά από αυτά τα είδη παρουσιάζουν σημαντικές φυτογεωγραφικές εξαπλώσεις, ενώ άλλα είναι σπάνια ή με τοπική εξάπλωση. Επίσης, ορισμένα από αυτά είναι ενδημικά της Ελλάδας.

Η λίμνη διατηρεί ενδιαφέρουσα χλωρίδα και πανίδα και παρουσιάζει ιδιαίτερη φυσική ομορφιά. Εκτεταμένοι καλαμιώνες, που αναπτύσσονται στις όχθες της λίμνης προσφέρουν καταφύγιο στην άγρια πανίδα. Ανάμεσα στα φυτικά taxa της περιοχής υπάρχει το σημαντικό είδος Lippia nodiflora, που παρουσιάζει ενδιαφέρουσα γεωγραφική εξάπλωση, καθώς επίσης και τα είδη Ranunculus baudotii και Valerianella locusta. Αυτά παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, αφού έχουν περιορισμένη ή διάσπαρτη κατανομή στην Ελλάδα. Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζουν οι υδρόβιοι μικροοργανισμοί που είναι σπάνιοι ή με σποραδική εξάπλωση ή ακόμη και ενδημικοί της Ελλάδας. Από τα είδη σπονδυλωτών που απαντούν στην περιοχή επισημαίνεται η παρουσία της βίδρας (Lutra lutra), η οποία αποτελεί και ένδειξη των καλών οικολογικών συνθηκών που επικρατούν εκεί, επειδή το είδος αυτό προτιμά «υγιείς» οικοτόπους. Υπάρχουν επίσης δύο είδη ψαριών, τα Cobitis trichonica και Silurus aristotelis που είναι ενδημικά της περιοχής Αιτωλίας (Τριχωνίδα, Λυσιμαχία, Οζερός, Αμβρακία και Αχελώος). Όπως οι άλλες λίμνες της Αιτωλοακαρνανίας, η λίμνη Οζερός είναι σημαντική για τα μεταναστευτικά πουλιά. Επίσης μερικά υδρόβια και παρυδάτια πουλιά χρησιμοποιούν τη λίμνη ως περιοχή αναπαραγωγής. Στην περιοχή έχουν ακόμη καταγραφεί αρκετά αρπακτικά πουλιά. Εκτός αυτών, η λίμνη είναι σημαντική για άρδευση, αλιεία, ψυχαγωγία, επιστημονικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς.

Πηγή: Υπουργείο  Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής

Οικισμοί στην περιοχή της λίμνης

Η Γουριώτισσα ή Κατσαρού βρίσκεται δυτικά του ποταμού Αχελώου στο τέλος του κάμπου του Αγρινίου, κοντά στην λίμνη Οζερός. Είναι ένα γραφικό χωριό με αρκετά δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και έχει καταπληκτική θέα προς τον κάμπο του Αγρινίου και το βελανιδοδάσος. Σε μεγάλο ποσοστό οι κάτοικοι μιλούν την Βλάχικη.

Η ευρύτερη περιοχή της Γουριώτισσας προσφέρεται  για περιήγηση στο βελανιδοδάσος και για μια όμορφη βόλτα με βάρκα στη λίμνη Οζερός και στις πυκνόφυτες όχθες του Αχελώου. Σε μικρή απόσταση βορειοδυτικά πάνω από το χωριό βρίσκεται το Μοναστήρι του Λιγοβιτσίου. Η πρόσβαση στην περιοχή της Γουριώτισσας είναι εύκολη και γρήγορη από την Ιόνια Οδό. Όλη η περιοχή της Γουριώτισσας και κυρίως το δάσος, είναι ένας τόπος πανέμορφος με πλούσια βλάστηση και φυσικές ομορφιές.

Η Ρίγανη είναι ένα πανέμορφο χωριό του Δήμου Αγρινίου, με πληθυσμό περί τους 500 κατοίκους, το οποίο είναι χτισμένο σε λόφο με καταπληκτική θέα στον κάμπο, στην πόλη του Αγρινίου και στο Παναιτωλικό. Οι ομορφιές του τόπου και η ιστορία της περιοχής αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς επισκέπτες.Ρίγανη

Το  τοπωνύμιο  του χωριού  δεν είναι τυχαίο. Εκεί κρύβεται  η ετοιμολογία και μεγάλες αλήθειες, μια  σοφία που… ξαφνιάζει. Προφανώς  εκείνοι που  ονόμασαν Ρίγανη το χωριό τους , γνώριζαν καλά ότι, όχι μόνο ο τόπος είναι γεμάτος ρίγανη, αλλά η ρίγανη αυτή είναι η καλύτερη. Πρόσφατα (2013), το ΕΘΙΑΓΕ πιστοποίησε αυτή τη ρίγανη, η οποία βρέθηκε με τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε έλαια.  …

Ιστορία

Σε απόσταση 1 χλμ. Ν-ΝΑ της Ρίγανης, στον λόφο «Παλιόκαστρο», βρίσκονται τα ερείπια μιας αρχαίας Ακαρνανικής πόλης. Ο λόφος βρίσκεται σε απόσταση 2,7 χλμ. από τον Αχελώο, 9,7 χλμ. από την αρχαία Στράτο και 4 χλμ. από την Παλαιομάνινα (αρχαία Σαυρία).

Η ταύτιση της πόλης με την αρχαία Μητρόπολη δεν είναι επιγραφικά επιβεβαιωμένη. Κάποιοι μελετητές ταυτίζουν τις αρχαιότητες της Ρίγανης με την αρχαία Μητρόπολη, ενώ άλλοι τοποθετούν την Σαυρία στη Ρίγανη και τη Μητρόπολη στην Παλαιομάνινα. Το 425 π.Χ. οι Αμβρακιώτες, σύμφωνα με το Θουκυδίδη (3, 107), στρατοπέδευσαν κοντά στη Μητρόπολη. Γύρω στο 270 π.Χ. η πόλη καταλήφθηκε από τους Αιτωλούς, ενώ το 219 π.Χ. καταστράφηκε από το Φίλιππο Ε΄ της Μακεδονίας (Πολύβιος IV, 64, 3-5).

Η πόλη θεωρείται αποικία των Κορινθίων. Το τείχος της πόλης είχε συνολική περίμετρο περιβόλου περίπου 1.300 μ. και χρονολογείται πιθανότατα στον 6^ο αι. π.Χ., σε μια εποχή που αποικίσθηκαν από τους Κορίνθιους η Λευκάδα και το Ανακτόριο. Επιπλέον, λόγω της αρχαιότητας της οχύρωσής της, κάποιοι την ταυτίζουν με την αρχαία πόλη Ερυσίχη, η οποία (κατά τον Ηeuzey) μετονομάστηκε σε Μητρόπολη στα ελληνιστικά χρόνια.  Στο εσωτερικά της οχύρωσης υπάρχουν ελάχιστα ίχνη από οικοδομήματα (κατοικίες και δημόσια κτίρια).

Σε απόσταση 2 χλμ. περίπου ΝΑ της οχύρωσης της Ρίγανης, κοντά στη διάβαση, που φέρει το όνομα πόρος ή πέραμα της Pίγαvης, ο Αχελώος παρουσιάζει εύκολη διάβαση («περιταριά»), η οποία ήταν σε χρήση έως και πριν από μερικά χρόνια.  Από αυτό το σημείο φαίνεται ότι διήλθε τον Αχελώο και ο Φίλιππος ο Ε’ το 219 π.Χ. (Πολύβιος, IV.64.5).

Στην ίδια περιοχή έχουν αναφερθεί τα ερείπια ενός ορθογωνίου ασβεστόκτιστου οικοδομήματος (πιθανόν μεσαιωνικών χρόνων) μήκους 40 μ. και σωζόμενου ύψους 1 και πλέον μέτρου. Στο εσωτερικό του υπήρχε διαρρύθμιση δωματίων. Πιθανώς, κατά τον Μαστροκώστα, χρησίμευε ως φυλάκιο στρατιωτών ή ως κατάλυμα ταξιδιωτών. Τις τελευταίες δεκαετίες τα ερείπια αυτά διαλύθηκαν.

Πηγή: http://monuments.hpclab.ceid.upatras.gr/places.php?place=61