Φαράγγι της Κλεισούρας
Στο φαράγγι της Κλεισούρας η ανθρώπινη δραστηριότητα πρέπει να είναι ελεγχόμενη
Το φαράγγι της Κλεισούρας είναι μια περιοχή μοναδικού φυσικού κάλλους όπου κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα πρέπει να είναι ελεγχόμενη λαμβάνοντας υπόψη πρωταρχικά τη διατήρηση της άγριας ζωής. Διάφορες δραστηριότητες όπως η αναρρίχηση και η πτήση με αλεξίπτωτο πλαγιάς θα πρέπει να γίνονται με την καθοδήγηση των ειδικών επιστημόνων που γνωρίζουν την περιοχή ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος καταστροφής φωλεών των όρνιων ή άλλων αρπακτικών ή καταστροφής σπάνιων βραχόφυτων. Οι ίδιοι οι αθλητές τέτοιων αθλημάτων έχοντας αποκτήσει γνώσεις και μαθαίνοντας να παρατηρούν την άγρια φύση μπορούν να δίνουν πολύτιμες πληροφορίες που θα συλλέγουν κατά τη διάρκεια του αθλήματός τους ούτως ώστε να δημιουργηθεί η βάση για την εκπόνηση ενός ευρύτερου, πιο ολοκληρωμένου σχεδίου δράσης για την προστασία των όρνιων και της βιοποικιλότητας του Αράκυνθου και των Στενών της Κλεισούρας.
Ένα παράδειγμα η περιοχή Σεβέν, μέσα στα μεγάλα φαράγγια Κως στον ορεινό όγκο Μασίφ Σαντραλ της Γαλλίας, περιοχή που μοιάζει πολύ με τη νότια πλευρά του Αράκυνθου αν και πολύ μεγαλύτερη σε μέγεθος, όπου το 1967 ξεκίνησε ένα πρόγραμμα επανένταξης γυπών, οι οποίοι είχαν εξαφανιστεί εξαιτίας του ανθρώπου. Το 1996, στην περιοχή πετούσαν 170 όρνια και 10 μαυρόγυπες, Σήμερα στην περιοχή πετούν 300 όρνια και όλα τα υπόλοιπα είδη γυπών της ευρωπαϊκής Ηπείρου και αποτελούν σημείο αναφοράς για την εξέλιξη του εναλλακτικού τουρισμού που φέρνει σημαντικά έσοδα στην περιοχή.
Η διατήρησή των όρνιων στην περιοχή του Αρακύνθου μπορεί να αποτελέσει συγκριτικό πλεονέκτημα για την ανάπτυξη του εναλλακτικού τουρισμού και στην Αιτωλοακαρνανία και γι αυτό θα πρέπει η προστασία τους και η αύξηση του πληθυσμού τους να γίνει μέλημα της πολιτείας, της τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλά και των τοπικών κοινωνιών.
Του Θωμά Μιχαηλίδη (Στοιχεία: Άρη Θανόπουλου)
Η Κλεισούρα έχει χαρακτηριστεί από τους Πατρινούς αναρριχητες ως η μητρόπολη της αθλητικής αναρρίχησης. Και δεν έχουν άδικο. Οι διαδρομές είναι κατά κανόνα διαμάντια από άποψη αισθητικής, συνήθως πολύ αρνητικές, με ανάγλυφο κολονέτα και τακάκια και ανάπτυγμα έως 45μ. Συνεπώς εξαιρετικά αθλητικές και εντυπωσιακές! Επιπλέον η αναρρίχηση γίνεται καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου πράγμα που κάθιστά το πεδίο πολύ σημαντικό. Ο βράχος είναι ιδιαιτερα αρνητικός ασβεστόλιθος, όχι παντού συμπαγής, που σχηματίζει όμως χαρακτηριστικά τακάκια και κολονέτα. Η ποιότητα του βράχου δεν είναι τέλεια, δηλαδή μπορεί να αποκολλούνται κάποια μικρά συνήθως τμήματα ή σταλακτιτικά, αν και συγκριτικά με άλλα πεδία έχει γερά σταλακτιτικά. Πάντα συνιστάται προσοχή και κράνος.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ:
Ο τομέας ανακαλύφθηκε από τον Γιάννη Τορέλλι το 2000, όπου και άνοιξε τις πρώτες διαδρομές του τομέα, τηνΑιματορουφήχτρα και τον Πτυχιούχο. Επίσης ο Γιάννης Τορέλλι έκανε την πρώτη επανάληψη της ‘’Γλυκιάς ηδονής’’, του ‘’Χαραμαδομπέη’’και του ‘’Πτυχιούχου’’.Οι περισσότερες από τις υπόλοιπες διαδρομές έχουν ανοιχτεί και σχεδόν όλες έχουν ελευθερωθεί από τον Άρη Θανόπουλο. Ο Άρης Θανόπουλος έχει κάνει επίσης την πρώτη επανάληψη της ‘’Αιματορουφήχτρας. Ο Πέτρος Λάππας έχει επίσης συνεισφέρει με την Crystal Mathod και 2-3 ακόμα διαδρομές. Σχεδόν όλες οι διαδρομές έχουν ανοιχτεί από κάτω προς τα πάνω.Σημαντικές επαναλήψεις έχουν κάνει οι : o Θανάσης Σωτηρόπουλος την ‘’Ιnterstellar’’ και την ‘’Αρχιτούθις’’,ο Γιάννης Τορέλλι και ο Κωνσταντίνος Βροχίδης την ‘’Ωχρα σπειροχαίτη’’,ο Σπύρος Μπεκίρης την ‘’Ιnterstellar’’, ο Θανάσης Χτενάς την ‘’Hombre loco’’, ο Γιάννης Ποταμούσης και ο ………. Ζαμπάς την ‘’Γλυκιά ηδονή’’ και ο Trottman την ‘’Illuminatus’’
ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΕΠΟΧΗ:
Το πεδίο είναι ανατολικό. Έχει σκια από το μεσημέρι και μετά αλλά και νωρίς το πρωί (καθως ειναι φαραγγι).
Σκαρφαλώνεται όλες τις εποχές του χρόνου. Να αποφεύγεται μετά από μεγάλες βροχοπτώσεις καθως οι περισσότερες διαδρομές έχουν τότε κρίσιμα τμήματα βρεγμένα, μπορεί να χρειαστούν 3-10 μέρες για να στεγνώσουν τα περισσότερα σταλακτιτικά (συντομότερα από άλλα παρόμοια πεδία). Μπορεί να σκαρφαλωθούν όλες οι διαδρομές υπό βροχή, αλλά σε συνθήκες υψηλής υγρασίας και δυτικών ανέμων πολλά τμήματα του βράχου ( κυρίως τα πιο σκουρόχρωμα τμήματα) έχουν ιδιαίτερα υψηλή υγρασία.
ΠΡΟΣΒΑΣΗ:
Το πεδίο βρίσκεται στο 57ο χλμ Αντιρρίου-Αγρινίου. Παρκάρετε στο χώρο στάθμευσης που υπάρχει από κάτω (προσοχή στην έξοδο από την εθνική οδό) και ακολουθείτε το μονοπατάκι για 3-4 λεπτά.
Ψηλά αριστερά από το κυρίως πεδίο έχουν ανοίξει κάποιες διαδρομές οι Αυστριακοί Thomas Bartl, Matthias Mayer και Matthias Woitzuch. Η πρόσβαση είναι γύρω στα 15 λεπτά με ένα δύσκολο σημείο.
Οι διαδρομές από αριστερά προς τα δεξιά είναι :
- MALAKIA 7c?
- DRILLER THRILLER 7a
- open project 8b?
- CLIF SHAKE 7c?
- open project 7b/c?
Δείτε το χάρτη σε μεγαλύτερο μέγεθος.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
Νο 3: Διαμάντι
Νο 5α: Με δυνητικό extreme extension
Νο 6β: Καλύπτει τα 2/3 της μεγαλης στεγης
Νο 6γ: Ολη η μεγάλη στεγη σε direkt διασχιση. Μαλλον η πιο εντυπωσιακη διαδρομη και η πιο δύσκολη προς το παρον. ( 1η ελευθερη Α. Θανόπουλος 6/12/2008.)
Νο 7α: Ξεκινά 2μ. Δεξιά απο τον πτυχιούχο και ενωνεται μαζι του μετα από 3-4 πλακέτες.
Νο 8α: Ξεκινά 4μ. Δεξιά απο τον πτυχιούχο και ενωνεται μαζι του μετα από 5 πλακέτες. Power endurance.
Νο 11γ: Πάνω από το ρελέ της »armadillo».Ως πρώτη σκοινιά συνιστάται η »de popolo» ή για καλύτερο ζέσταμα ο »Μέλας…».
Νο 12α: Κοινή αρχη με »armadillo» μετά ευθεία/δεξιά αντί αριστερά. Καταλήγει στο ίδιο ρελέ. Technical boulder problem.
Νο 12δ: Μετά το »Μέλανα…» (προαιρετικό κλιπάρισμα στο ρελέ με μακρύ ιμάντα) συνεχίζει στα προφανή σταλακτιτικά.
Νο 13β: Προς το παρόν η ευκολότερη διαδρομή του πεδίου. Ελαφρώς αραιοασφαλισμένη.
Νο 13ε: Ο απίστευτος φαινομενικά λείος βράχος πάνω από την »del popolo».Έσπασε κρίσιμο πιασιμό. (Δεκέμβρης 2009) οπότε η δυσκολία της διαδρομής είναι πια αγνωστη.
Νο 16: Προσοχή. Μεικτή ασφάλιση.
Νο 17: Μικρή αλλά σκληρή. Sandbag.
Νο 18: Δύσκολή αρχη, run out συνέχεια.
Νο 19β: Παράκαμψη του crux μέσω της »crocodrila» (5 πλακέτα) δίνει τη »Σύφιλη» 7c.
Νο 20α: Περιπετειώδης.
Νο 20β: Η γραμμή της μικρότερης αντιστασης του πεδίου που το τερματίζει. Η δυσκολία εμφανίζει ευαίσθητη εξάρτηση στις ατμοσφαιρικές συνθήκες.
Νο 21: Φυσική ασφάλιση.
Νο 23: Τελειώνει 2μ. Πάνω από την τελευταία πλακέτα στο τέλος του βράχου. Κατέβασμα από τα 2 τελευταία μονιμα καραμπίνερ.
Νο 24: Εκπληκτική διαδρομή αλλά με απαγορευτικά επίπεδα υγρασίας κατα το μεγαλύτερο διαστημα του χρόνου.
Νο 25: Προσοχή. Μεικτή ασφάλιση.
Νο 27α: Κλασσική.
Νο 32: Ξεκινάει με τα προφανή γκρίζα κολονέτα τύπου γαλλικού »pupuce surplomb» και μετα παιζουν 2 παραλλαγές : μια ευκολη (8b+?) προς την »Αιματορουφήχτρα» και μια direct (8c?).
πηγη: http://www.vrahomania.gr/%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1/
Πρόσβαση Η πρόσβαση στο αναρριχητικό πεδίο είναι πάρα πολύ εύκολη. Από Θεσσαλονίκη οδηγείτε πρός το Αγρίνιο. Μόλις περάσετε το Αγρίνιο παίρνετε την κατεύθυνση πρός Πάτρα – Ρίο. Περίπου 15 χιλιόμετρα μετά το Αγρίνιο θα περάσετε μέσα από το χαρακτηριστικό φαράγγι της Κλεισούρας το οποίο θα δείτε στα αριστερά σας καθώς οδηγείτε. Το αναρριχητικό πεδίο βρίσκεται στην αρχή του φαραγγιού στο δεξί σας χέρι καθώς κατευθύνεστε προς Πάτρα – Ρίο. Θα βρείτε έναν σύντομο χωματόδρομο, ο οποίος οδηγεί στο αναρριχητικό πεδίο. Συνολικό περπάτημα από το αυτοκίνητο είναι περίπου 5 λεπτά.